SBB to zespół, który krytycy muzyczni okrzyknęli najlepszą polską formacją rockową wszechczasów. Trójka artystów ze Śląska zrewolucjonizowała polski rock i do dziś bez wątpienia należy do czołowych przedstawicieli muzyki rockowej w Polsce.
O zespole SBB opowiada dyrektor toruńskiej Od Nowy Maurycy Męczekalski
Legenda polskiego rocka
SBB to jeden z najciekawszych i najważniejszych zespołów w historii polskiego rocka. Jednak ich muzyka wykracza daleko poza ramy gatunku. W twórczości grupy można dostrzec wyraźne inspiracje brzmieniami bluesowymi i jazzowymi. Mimo że zadebiutowali niemal pięćdziesiąt lat temu, do dziś szczycą się gronem wiernych fanów w całej Europie. Jakie są najważniejsze dokonania tego niesamowitego zespołu?
Zespół początkowo grał jako trio towarzyszące Czesławowi Niemenowi w latach 1971-1973, jednak silnym osobowościom artystycznym Józefa Skrzeka i Czesława Niemena nie udało się długo współpracować. Drogi artystów rozeszły się, ale pozostawali w przyjaźni do śmierci Niemena, próbując nawet pod koniec lat 90 XX w. powołać fundację wspierającą młodych artystów.
Początki: Silesian Blues Band
Zespół, jako Silesian Blues Band, powstał w 1971 roku w Siemianowicach Śląskich z inicjatywy młodego, zdolnego muzyka Józefa Skrzeka. Jego młodszym bratem był ceniony muzyk Jan „Kyks” Skrzek.
Pochodzący z rodziny górniczej artysta postanowił założyć własny zespół po rocznej współpracy ze słynną grupą Breakout. Trzon zespołu od początku istnienia tworzyli również: syn greckich imigrantów, gitarzysta Apostolis Anthimos i perkusista Jerzy Piotrowski.
Zaczęło się od grania po śląskich klubach i wspólnych prób w małej, dusznej piwnicy. Przestrzeni do ćwiczeń brakowało. Był za to wielki zapał i chęć do pracy. Przepiękne jest to, że poza pewnymi przerwami, muzycy grają ze sobą jako SBB do dziś.
Debiut
Pierwsza płyta, SBB, nagrana w 1974 rozeszła się błyskawicznie, osiągając na czarnym rynku cenę czterokrotnie wyższą od detalicznej. Muzyka znajdująca się na płycie, głównie bluesowo-jazzrockowa nawiązuje brzmieniem do Hendrixa, czy The Cream z silnym brzmieniem fortepianu i gitary basowej. Kolejna płyta ’Nowy Horyzont wkracza już w brzmienia rocka progresywnego, które są obliczem zespołu do dnia dzisiejszego. Przykładem jest suita rockowa Wolność z nami, na której oprócz jedynych w swoim rodzaju solówek gitarowych Apostolisa słyszymy wzniosłe partie fortepianu i łagodne, intrygujące brzmienia minimooga, który staje się swego rodzaju wizytówką zespołu.